Lasery

Termin laser jest akronimem angielskiego sformułowania Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation , oznacza wzmocnienie światła przez wymuszoną emisję promieniowania. Opisuje on proces fizyczny, którego wynikiem jest wiązka promieniowania laserowego (spójna czasowo i przestrzennie, spolaryzowana, o bardzo małej rozbieżności).

Laser jest urządzeniem, które przerabia energie określonego źródła na falę świetlną o wysokiej intensywności (światło monochromatyczne). Proces wzmocnienia światła wykorzystuje zjawisko emisji wymuszonej. Powstała w ten sposób wiązka charakteryzuje się dużą mocą w wybranym wąskim obszarze widma.

Światło lasera jest promieniowaniem elektromagnetycznym z zakresu światła widzialnego, podczerwieni i ultrafioletu. Jest ono:

• monochromatyczne ( ma jedna długość fali)
• złączone (fale świetlne poruszają się w jednej fazie, w czasie i przestrzeni)
• skolimowane (wiązki świetlne rozchodzą się w jednym kierunku z bardzo mała rozbieżnością, nawet na dużą odległość)

Oddziaływanie lasera na tkanki

Wyemitowane światło lasera, które dociera do docelowej tkanki, wchodzi z nią w interakcję na cztery główne sposoby, poprzez: absorpcję, transmisję, odbicie lub rozpraszanie.

Energia świetlna oddziałuje na tkankę w kilku kierunkach, a jej barwa określana jest przez długość fali światła, którą odbija. Na przykład krew odbija jedynie czerwoną wiązkę światła widzialnego. Im ciemniejsza tkanka, tym większa porcja promieniowania jest pochłaniana.

Określone długości fali przenikają tkankę na różną głębokość. Pewne pigmenty, zwane chromoforami, mają zdolność absorpcji tylko wybranych kolorów światła. Przykładem może być hemoglobina, która pochłania większość błękitnego, zielonego i żółtego światła, natomiast jest przezroczysta dla światła czerwonego. Kiedy światło uderza w tkankę, niewielka jego część zostaje odbita, natomiast większość zatrzymuje się wewnątrz i rozpraszana jest w nowych kierunkach. Część, której nie udało się wchłonąć, może zostać przetransmitowana do struktur po przeciwnej stronie.

Dzięki absorpcji energia promieniowania lasera jest przekształcana w energię cieplną i zaczyna przenikać do przylegającej tkanki poprzez przewodzenie. Proces taki nazywamy relaksem cieplnym.

Wpływ wiązki laserowej na tkankę zależy od kilku parametrów, m. in.: długości fali określającej cechy absorpcji, średnicy wiązki, gęstości mocy, czasu ekspozycji w jakim leczona skóra wchłania emitowane światło oraz zawartości chromoforu w tkance. Wszystkie te wielkości określają kliniczne zastosowanie wybranego typu lasera.

Najważniejszą rolę we współdziałaniu tkanka-laser odgrywają pigmenty, takie jak melamina i hemoglobina. Wynik oddziaływania energii lasera zależy od ich stężenia.

Pożądany efekt leczniczy uzyskiwany jest dla promieniowania o dużym stopniu absorpcji. Różne tkanki i typy komórek ciała przepuszczają światło o określonej długości fali. Widzialna porcja widma czerwieni oraz podczerwieni ma właściwości wysoce absorbujące i daje unikalne efekty terapeutyczne w żywych tkankach.

W medycynie estetycznej i kosmetologii stosuje się również inne urządzenia emimitujące promieniowanie świetlne nie będące jednak laserami, niesłusznie jednak tak nazywane.

Urządzenia IPL Intense Pulsed Light emitują w pąśmie wysokiej intensywności energii w zakresie 580nm a 900nm i mogą używać filtrów do zmiany jego szerokości.

Urządzenia stosujące LED Light Emitting Diodes emitują światło o wąskim zakresie fal ale nie jest ono spójne.